აპოლოგეტიკა - გზა - მართლად სავალი. დასკვნა - oldorthodox
Главное меню:
არქიეპისკოპოსი პავლე (ხორავა)
გზა -
შთაფლვა თუ დასხმა?!
შთაფლვითი ნათლობის კანონიკურობისა და დასხმითი ნათლობის უკანონობის შესახებ
მკითხველო, წინამდებარე წიგნი, რომლის ინტერნეტ-
წიგნში მხილებულია ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის წინააღმდეგ მიმართული ცილისწამებებისა და ბრალდებების უსაფუძვლობა; ავტორის მიზანია, ჭეშმარიტების ერთგულ ყოველ ქრისტეანს მიუთითოს გზა მართლად სავალი. იმის გასარკვევად, რომ ეს გზა სწორედ ძველმართლმადიდებლურ ქრისტეანობასთან მიდის, არა მარტო აქ მოტანილი საეკლესიო წესებისა და სხვადასხვა მოვლენის განმარტება დაგეხმარება, არამედ კრებულში თავმოყრილი სადისკუსიო მასალებიც დიდად წაგადგებგა და ორ მოპაექრე მხარეს შორის მტყუან-
წიგნის პირველი ნაწილი ეძღვნება ნათლისღების საიდუმლოს, მისი შესრულების კანონიკურ და არაკანონიკურ ფორმებს; მეორე ნაწილი -
ჭეშმარიტი ქრისტიანული სიყვარულით უძღვნის ამ წიგნს ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის არქიეპისკოპოსი პავლე (ხორავა) წმიდა სარწმუნოების გზაზე შემდგარ ყოველ მართლმადიდებელს.
წიგნი გამოიცა ძველმართლმადიდებელ ქრისტეანთა შემოწირულობით.
ტექნიკური მიზეზების გამო ინტერნეტში ვაქვეყნებთ წიგნის მნიშვნელოვნად შემოკლებულ ვერსიას.
დასკვნა
ამრიგად, ნათლისღების საკითხთან დაკავშირებით საქართველოს ოფიციალური ეკლესიის სასულიერო აკადემიის პროფესორის, ფილოლოგის, პატროლოგისა და თეოლოგის, ედიშერ ჭელიძის თხზულებებზე: "ეკლესია -
ეს ნაშრომები არ წარმოადგენს მეცნიერულ თხზულებებს მეცნიერული ნაშრომისთვის შეუფერებელი ტონის, ოპონენტთა პიროვნული ღირსების შეურაცხყოფის, სოფისტიკის, ფაქტებისა და მოვლენების, მით უფრო ნათლისღების საიდუმლოს არსის გაყალბების გამო, რაც ძირითადად გამოიხატება შთაფლვისა და დასხმა-
მეტიც, ე. ჭელიძეს შემოაქვს მართლმადიდებლობისთვის უცხო სწავლება ტერმინ "შთაფლვის" ვითომცდა სულიერი მნიშვნელობის შესახებ, რომელიც თანაბრად გულისხმობს ნათლისღების საიდუმლოს როგორც შთაფლვით, ასევე დასხმით და პკურებით ფორმებსაც კი. მსგავსი სწავლება მართლმადიდებლობაში არ არსებობს! ის მთლიანად გახლავთ ე. ჭელიძის გამონაგონი!
არც ერთი წმიდა მამა არსად არ ასწავლის, რომ სიტყვები "შთაფლვა" და "დასხმა", როდესაც ლაპარაკია ნათლისღების საიდუმლოს აღსრულებაზე, თანაბარმნიშვნელოვანი ტერმინებია; რომ სიტყვა "შთაფლვა" არის სულიერი გაგების და მასში დასხმაც და პკურებაც უნდა ვიგულისხმოთ.
ე. ჭელიძის ნაშრომები: "ეკლესია -
ე. ჭელიძის მიმდევართაგან ხშირად გვესმის, და ამას თვითონაც ხშირად იმეორებს, თითქოსდა არაფრის შესმენა არ გვსურს, რომ სრულიად უაზროდ ვეწინააღმდეგებით ჩვენი ოპონენტების "საფუძვლიან" არგუმენტებს და ამ წინააღმდეგობას ჩვენს "ფანატიზმად" რაცხენ. ოპონენტთა ამგვარი მტკიცებულებებიდან და დამოკიდებულებიდან გამომდინარე, ჩვენი მოვალეობა იყო, გვეჩვენებინა, თუ რის საფუძველზე არ შევიწყნარებთ ე. ჭელიძისა და მისნაირ "მეცნიერთა" "დასაბუთებულ არგუმენტებს".
ჩვენ ვაჩვენეთ, რომ უმთავრესი მიზეზი ამ "არგუმენტაციის" შეუწყნარებლობისა არის მათი სიცრუე და სიყალბე, რაც გამოიხატება ისტორიულ თუ ლიტურგიკულ საკითხთა სოფისტური ხრიკებითა და გაყალბებით გადმოცემაში.
იმის საჩვენებლად, თუ როგორი უნდა იყოს მეცნიერული, ლოგიკური და ნორმალური მსჯელობა, ჩვენი წიგნის პირველი თავი დავუთმეთ ლოგიკის პრინციპებისა და ლოგიკაში აკრძალული მეთოდების აღწერას, რადგან, ე. ჭელიძე, თუ პირველს აშკარად არღვევს, მეორეს დიდი მონდომებით იყენებს და მკითხველის ცნობიერების მანიპულაციით (მაგ.: ფსიქოლოგიური ზემოქმედებით) მას ცრუ და ყალბ "არგუმენტაციაში" არწმუნებს.
თავის ნაშრომებში "ეკლესია -
მეტი ეფექტისა და მკითხველზე ფსიქოლოგიური ზეგავლენის მოსახდენად ავტორი არაერთხელ ერთხელ აფიქსირებს თავის ამ მტკიცებულებას და ამბობს: "... უაღრესად მკაფიოდ და აზრგამჭვირვალედ არის რჯულდებული, რომ მამის, ძისა და სულიწმიდის სახელით მონათლული კვლავ მამის, ძის და სულიწმიდისადმი მონათვლა ესაა მეორედ ნათლობა და მაცხოვრის ხელმეორედ ჯვარმცმელობა".
და კვლავაც: "... მამის, ძისა და სულიწმიდისადმი ანუ ყოვლადწმიდა სამებისადმი სამგზისობით (სახელითა მამისაითა და ძისაითა და სულისა წმიდისაითა") მონათლულთა კვლავ მონათვლა უმძიმესი დანაშაულია, რადგან ამგვარნი წარმოგვიდგებიან როგორც მაცხოვრის ხელმეორედ ჯვარმცმელნი".
დიახ, ჭეშმარიტად ნათელღებულის ხელმეორედ მონათვლა ქრისტეს ხელმეორედ ჯვარცმის ტოლფასი ქმედებაა, მაგრამ არის კი დასხმითი ნათლობა ჭეშმარიტი ნათლობა? ძველმართლმადიდებელთა პრაქტიკა ეფუძნება იმ რეალობას, რომ დასხმით-
აუცილებლად აღსანიშნავია და საგულისხმოა ის გარემოება, რომ მართლმადიდებლურ ეკლესიას არსად, არც ერთ საეკლესიო განწესებაში არ დაუცავს დასხმით-
წმიდა მამებიც, რომლებიც მრავალმხრივ განმარტავენ ნათლისღების საიდუმლოს, არსად ახსენებენ დასხმა-
წინამდებარე ნაშრომის მეორე თავში: "საეჭვო ნათლისღება, ანუ შთაფლვითი ნათლობის საფუძვლები და დასხმითი ნათლობის უსაფუძვლობა", თვალსაჩინოდ წარმოვაჩინეთ, რომ დასხმით-
თანამედროვე და ძველი ღვთისმეტყველების უამრავი გამონათქვამისა და დადგენილების მიხედვით ნათელია, რომ დასხმითი "ნათლობა" არავითარ საიდუმლოს არ წარმოადგენს და ამგვარად მონათლულს აუცილებლად სჭირდება თავიდან ნათლობა. ამას განაწესებენ XVI-
ე. ჭელიძე საკმაოდ მკაფიოდ ავლენს ნათლისღებისადმი პროლათინურ დამოკიდებულებას და ამტკიცებს, რომ "ყოვლადწმიდა სამების (მამის, ძისა და სულის) სახელით აღსრულებული ნათლისღების განმეორებაა მაცხოვრის ხელმეორედ ჯვარცმა და, შესაბამისად, ყოვლად დაუშვებელი და ყოვლითურთ აკრძალული". მაგრამ კვლავ და კვლავ მალავს წმიდა მამათა იმ განმარტებას, რომ ნათლისღება მარტო წმიდა სამების სახელით როდი აღსრულდება, ის ასევე უნდა გამოხატავდეს სამი დღე ქრისტეს საფლავში დების სახეს, რადგან ის არის ძველი კაცის საფლავში დამმარხველი და ახალი კაცის აღმომშობი და ამაღორძინებელი. ამიტომაც უწოდებდა წმ. კირილე იერუსალიმელი ნათლისღებას "კუბოს და დედას". ე. ჭელიძის ხსენებულ განმარტებაში კი მთელი აქცენტი გადატანილია სწორედ სამების ფორმულაზე და არა "დამარხვაზე", რაც, წმიდა მამების განმარტებით, ნათლისღების ერთ-
ამრიგად, ნათლისღების საიდუმლოში უფლის ჯვარცმით მონიჭებული გამოსყიდვის ნიშანი არის წყალში დამარხვა, დაფლვა. ამიტომაც, უფლის ხელმეორედ ჯვარცმა ნათლისღების საიდუმლოს მთლიანი სახის (ყოველ შთაფლვაზე წმ. სამების პირთა მოწოდწების) განმეორებაა და არა მისი რომელიმე ცალკეული ნაწილისა. ამდენად, ქრისტეს ხელმეორედ ჯვარს აცვამს სწორედ ის, ვინც სწორად მონათლულს, ანუ ქრისტეს ჯვარცმის შემდეგ მიწაში დამარხვისა და აღდგომის სახედ წყალში შთაფლულს ისევ შთაფლავს და ამ საიდუმლოს გაიმეორებს. რაც შეეხება წმ. სამების პირთა მოწოდებას, ეს მაგიური ფორმულა როდია, ნათლობის გარეგანი სახის დარღვევისდა მიუხედავად მაინც მოქმედებდეს. ნათლობა ორი თანაბარმნიშვნელოვანი მხარისგან შემდგარი მთლიანობაა -
ამრიგად, ჩვენს წინამდებარე ნაშრომში გადმოცემულ შეფასებებში, რასაც აძლევენ შთაფლვასა და დასხმას (ცალ-
1. დასხმითი ნათლობების ის სიმრავლე, რომელსაც ე. ჭელიძე ახსენებს, უმეტესწილად სასწაულებრივად აღსრულებული ნათლობებია, რომელიც მრავლად არის აღწერილი წმიდა მოწამეთა ცხოვრებაში (განსაკუთრებით III საუკუნიდან). საზეიმოდ აღწერილი წმიდანთა ცხოვრება (სადაც მათი სასწაულებრივი ნათლობებიც არის მოხსენიებული) სულაც არ ნიშნავს ნათლისღების დასხმითი წესის საეკლესიო წესად გამოცხადებას. ეკლესიამ მრავალი გამონაკლისი იცის და არა მარტო ნათლისღების საიდუმლოში ისინიც წმიდანთა ცხოვრებაშია აღწერილი და საზეიმოდ გადმოცემული. მაგრამ ეს როდი ნიშნავს იმას, რომ რაკიღა ამა თუ იმ წმინდანის ცხოვრებაში რომელიმე საიდუმლო არასრული ფორმით აღსრულდა და მასზე ჰაგიოგრაფებმა მინიშნებები და კომენტარები არ გააკეთეს, ავტომატურად შეწყნარებულია. ეს ასე ესმის ე. ჭელიძის მანიაკალურ ცნობიერებას, თუ არადა, მაშინ ყველა ის ფორმა, რაც კი წმინდანთა ცხოვრებაშია აღწერილი და რომლებიც ამა თუ იმ საიდუმლოს ეხება, მისაღები და კანონიკური ყოფილა. ამის დასტური კი ჩვენ არც ერთი წმიდა მამისგან და არც ერთი წმიდა კრებისგან არ გვაქვს.
2. ე. ჭელიძის მტკიცებას, რომ ეკლესია "ამავე მღვდელმოქმედებას" (დასხმით "ნათლობას" -
3. სრული ცრუპენტელობაა მტკიცება იმისა, რომ ეკლესია თურმე "პირდაპირ სახელდებს დასხმით ნათლობას "შთაფლვად", ანუ "ჩაძირვად"", რადგან ამგვარი სწავლება არც პირველი რვა საუკუნის მამებს გამოუთქვამთ, არც მერვე საუკუნის შემდგომ მცხოვრებს წმინდანებს. ამგვარი სწავლება არ მოუცია არც ერთ წმიდა საეკლესიო კრებას (მსოფლიოს თუ ადგილობრივს). ამგვარი "სწავლება" თავიდან ბოლომდე ე. ჭელიძის გამოგონებაა. ეს არის იშვიათ, გამონაკლის ან საგანგებო შემთხვევებში დაშვებული ფაქტების ე. ჭელიძისეული ინტერპრეტაცია.
